ein petit
av vaarloek
eg er eit finare ord enn «jeg»
og det er nesten berre derfor eg vurderar å legge om
eg prøvde då eg var yngre
det er lenge sia no
eg sendte for eksempel inn søknad til folkehøgskolen på nynorsk
då var eg atten og nokre månedar. ung og radikal. eg prøvde.
men det blei aldri heilt naturlig
og no er det andre ting å ta med i betraktninga
skal eg konvertere, må eg gjere nokre valg
da eller då. noko eller noe.
++, etc.
men det høyrest finare ut. ser finare ut. lignar eigentlig meir på dialekta. på å prate. og eg likar når det lignar på å prate. når det er som om det er transkribert, sånn ca. kanskje utan alle liksom, menne, at, ehm.
men eg veit ikkje
eg veit ikkje eingong om eg kan nynorsk lengre
det er ei stund sia sist. men kanskje.
tingene som ikke er 
[…] This post was Twitted by vaarloek […]
slepp den vesle nynorskingen inni deg ut! ja, eg talar om den vesle nynorskingen som finst der inne ein stad i oss alle, djupast og inst inne i hjarto våre.
min er nok litt meir samnorska enn din, mistenker eg. men eg vurderar, som sagt, å sleppe han ut. litt etter litt, eller plutselig!
det verkar som du kan. dessutan er det ikkje feil å bruka båe språka. me er i grunn litt heldige som har to versjonar av norsk, to ressursar, kanskje til ulikt bruk, kanskje like velfungerande til alle føremål? men det er alt for få som tykkjer det.
eg opererer eigentleg med tre versjonar av norsk, sidan eg har splitta bokmålet i ei konservativ form, og ei særs radikal som berre ei mor kan elska. eller, mor mi liker ikkje den versjonen i det heile. og då eg skreiv slik i ei eksamensoppgåve fekk eg melding om at eg hadde levert på feil målform. norsk er fantastisk!
du, det var eit godt innspel, og du har heilt rett; det er jo fantastisk korleis norsk gjer oss muligheita til å leike med språk og verkelig finne vår eiga stemme. heilt utrulig, faktisk.
eg brukte å vere mykje meir radikal i bokmålet før. eg veit ikkje heilt kva det er, men for mange a-endingar blir overkill for meg. kanskje eg har lese for mange bøker med meir riksmålsstil enn radikalstil, og blitt påverka.
og den historia di minner meg på den gongen eg gjekk i første på vidaregåande og leverte inn ein nynorskstil (eller tentamen, eller kva det no var) og læraren satte meg ned typ ein karakter (det var i alle fall mange røde strekar) fordi eg hadde skreve med -lig-endingar og det sto ikkje i ordboka. eg skjønte ingenting, for det hadde jo stått som klammeform i den gamle rosa ordboka frå ungdomsskolen.
ei stund etterpå oppdaga eg at det sto på nokre av dei første sidene i boka at det var lov. dei hadde berre ikkje gidda å skrive alle klammeformene i klammer … lærare, altså!